In een opiniestuk afgelopen week in De Morgen, probeerde Caroline Gennez de diverse Antwerpse actiegroepen te delegitimeren als ware het ‘geen echte burgerinitiatieven’. Mevr. Gennez kent haar sociale geschiedenis niet! En dat terwijl die hele BAM-historie een sterk staaltje is van ondemocratische elite-besluitvorming. Alle elementen zitten er in: van politieke koehandel tot gebetonneerde afspraken met de vriendjes uit het bedrijfsleven. Nee, van deze generatie socialisten hebben wij geen lessen in democratie te krijgen.
Naar aanleiding hiervan schreef Leuvenaar Nick Meynen op facebook onderstaande open brief aan Caroline Gennez. Om maar te zeggen: niet alleen Antwerpenaars hebben schoon genoeg van de walgelijke vertoning die de Vlaamse regering (SP.a en NV-A incluis) opvoert. We herpubliceren hem hier zodat hij ook beschikbaar wordt voor niet-facebookers.
Beste Caroline Gennez
Vertederend, hoe je die toegift maakt: buurtbewoners mogen de naam van hun buurtplein per referendum kiezen. Een ja/nee vraag is in deze problematisch, maar, zo preciseer je jouw standpunt in De Morgen, daar ben je niet voor te vinden. Gelukkig is er nog de multiple choice vraag: kiezen we voor a) ons volksplein, b) de speelweide of c) Al-Khattabi. Ja, dat zou Jan Modaal wel tof vinden: de pleindemocratie.
Verder in je pleidooi verwijt je actiegroepen dat ze meer weg hebben van “professionele studie- en communicatiebureaus”. Waar is de tijd, hoor ik je zuchten. De goede oude tijd toen kleurrijke actievoerders in geitenwollensokken holle slogans van het dak riepen. Foei, de stoute burger die in zijn vrije tijd degelijk opzoekwerk doet om jullie verhaal argument per argument af te breken.
Maar het wordt nog beter, Caroline, je poging tot damage control. Want jawel, tot mijn verbazing haal je ook Amartya Sen erbij. Nobelprijs Econoom die ook interessante dingen over cultuur en democratie schreef. In ‘The Argumentative Indian’ schrijft hij ‘ontwikkeling is een zaak van toegenomen vrijheden en vaardigheden’. De vrijheid om keuzes te maken en de vaardigheid om dat op een goede manier te doen. Exact waar die “professionele studie- en communicatiebureaus” al zoveel jaar mee bezig zijn, infoavond na infoavond. Verder in Amartya’s boek las je misschien ook de discussie tussen Gandhi en Tagore over rede versus belofte. Gandhi vond dat als je een belofte gemaakt had, je die altijd moest houden. Tagore vond dat als je door rede tot het besluit kwam dat je belofte geen steek meer hield, je dat moest uitleggen en hem vervolgens wegwerpen. Amartya Sen koos de kant van Tagore. Jij en de S.PA kiezen die van Ghandi.
Nu is Gandhi best een toffe pee geweest. Ik heb zelfs een narcistische T-shirt met een slogan van hem: be the change you want to see in the world. Maar als het op het volgen van de rede aankomt, dan kies ik toch voor Tagore en Sen. Eens Oosterweel beloofd houden jullie er aan vast – ook al komt ongeveer elke onafhankelijke expert via de rede tot de conclusie dat het – bij nader inzien – een dom plan is. Jullie beslissing heeft alles met imago te maken – niets met vooruitgang en of het gedachtengoed van Amartya Sen.
Hoe verder ik in je opiniestuk graaf, hoe meer ik me afvraag of je het als satire bedoelde. Is het een hoax, geschreven door iemand die zich als Caroline Gennez voordoet? Een nieuwe stunt van The Yes Men? Ik bedoel: “Een tweede randvoorwaarde bestaat erin dat de mensen die we rond de tafel brengen onafhankelijk zijn, over voldoende kennis beschikken en in groep representatief zijn voor de gemeenschap waarin we leven.” Alle experts die het MER schreven werden door de BAM benoemd en werken al 10 jaar in hoofdzaak aan één project: de uitvoering van het BAM tracé.
Je besluit je zwanenzang met “Uiteindelijk moeten mensen het gevoel hebben dat ze kunnen wegen.” Dan gevoel heb ik niet, Caroline. Niet zolang jij ons zegt dat we eventueel, als toegift, wel mogen beslissen over de naam van het buurtplein om de hoek. Niet zolang de deliberatieve democratie die je in je stuk bejubelt zich ergens in de vuilbak bevindt – naast de G1000. Niet zolang de SPA zijn traditie in ere blijft houden om de mensen op persoon a te laten stemmen om vervolgens persoon b als plaatsvervanger naar het parlement te sturen. De burgemeester van de stad waar ik woon, Leuven, zei het in de laatste gemeenteraad zoals altijd gevat: “Als je klachten hebt, kom dan over vijf jaar nog eens terug”. Maar misschien staat hij geïsoleerd in de partij, waait er een nieuwe wind en gaat de deliberatieve democratie waar jij het over had dan toch over meer dan een uitbreiding van het aantal TV programma’s waar we per SMS de winnaar mogen kiezen. In dat geval hoor ik je plannen graag. Maar kom niet af met 100 bloemen die mogen bloeien. De laatste keer dat een socialist uit China dat zei bloeiden de bloemen … en werden ze vervolgens onthoofd.
Met vriendelijke groeten,
Nick
groeNoord 